YILLARA YAYGIN İNŞAAT VE ONARMA İŞLERİNDE MÜŞTEREK GENEL GİDERLER İLE AMORTİSMANLARIN DAĞITIMI
Dr. İsmail PAMUK-Yeminli Mali Müşavir
1-Giriş
İnşaat en genel anlamıyla, malzeme ve emek kullanılarak bir yapının ortaya çıkarılması faaliyetini ifade etmektedir. Türk hukuk sistemi içinde inşaat kavramının, İş kolları Tüzüğü hariç, doğrudan tanımlanmamış olmasına karşılık, farklı kanunlarda ve alt düzenlemelerde çeşitli isimlerle kavrama değinilmiştir.
Türk Vergi Hukukuna göre inşaat işleri; özel inşaat işleri ve taahhüt şeklindeki inşaat işleri olmak üzere sınıflandırmaya tabi tutulmaktadır. Özel inşaat işleri, hangi amaçla olursa olsun, bir kişinin taahhüde dayanmaksızın, kendi nam ve hesabına inşaatları ifade etmektedir. Kat karşılığı ve hasılat paylaşımı karşılığı inşaat işleri de özel inşaat işleri kapsamındadır. Taahhüt şeklindeki inşaatlar ise başkasının nam ve hesabına yapılmaktadır. Bu husus, diğer ifadeyle işin kimin nam ve hesabına yapıldığı, özel inşaat işleri ile taahhüt şeklindeki inşaatları ayıran temel noktadır.
Taahhüt şeklindeki inşaatlar, başladığı yıl bitenler ve birden fazla takvim yılına sirayet edenler (yıllara yaygın) şeklinde ele alınmalıdır. Zira yıllara yaygın inşaat işlerinin kendine özgü bir vergilendirme rejimi bulunmaktadır. Gelir Vergisi Kanunu’nun 42’nci maddesi uyarınca; birden fazla takvim yılına sirayet eden inşaat (dekapaj işleri de inşaat işi sayılır) ve onarma işlerinde kar veya zarar işin bittiği yıl kati olarak tespit edilir ve tamamı o yılın geliri sayılarak, mezkur yıl beyannamesinde gösterilir. Madde hükmünden anlaşıldığı üzere, yıllara yaygın inşaat ve onarma işleri (YYİOİ) nedeniyle elde edilen gelirler, dönemsellik ilkesinden ayrılarak, işin bittiği yıl beyannamesiyle beyan edilmekte ve nihai olarak vergilendirilmektedir.
Yıllara yaygın inşaat ve onarma işlerinde müşterek genel giderler ile amortismanların dağıtımı, Gelir Vergisi Kanunu’nun 43’üncü maddesinde hüküm altına alınmıştır. Çalışmadan, öncelikli kanuni düzenleme uyarınca zikredilen dağıtımın nasıl yapılacağı ele alınacak, ardından konuya ilişkin özellik arz eden hususlara değinilecektir.
2-Müşterek Genel Giderler İle Amortismanların Dağıtımına İlişkin Genel Çerçeve
Yıllara yaygın inşaat ve onarma işlerinde; doğrudan belirli bir yıllara yaygın inşaat ve onarma işine ait giderler, bir ya da birden fazla YYİOİ ile birlikte bu kapsamda olmayan işlere ait müşterek giderler ve YYİOİ ile ilgisi olmayan giderler şeklinde üç tür giderle karşılaşılabilir[1]. Yıllara yaygın inşaat ve onarma işine ait olduğu açık bir biçimde tespit edilebilen giderler, söz konusu işe ait maliyet hesaplarında takip edilecektir[2]. Müşterek giderler ise dağıtım yoluyla maliyetlere yansıtılır[3]. Yıllara yaygın inşaat ve onarma işlerinde müşterek genel giderlerin nasıl dağıtılacağı hususu, Gelir Vergisi Kanunu’nun 43’üncü maddesinde düzenlenmiştir. Buna göre yıllara yaygın inşaat ve onarma işleri veya bu işlerin diğer işlerle birlikte yapılması halinde müşterek genel giderler ve amortismanlar aşağıdaki esaslara göre dağıtılır:
1-Yıl içinde birden fazla inşaat ve onarma işinin birlikte yapılması halinde, her yıla ait müşterek genel giderler bu işlere ait harcamaların (enflasyon düzeltmesi yapılan dönemlerde düzeltilmiş tutarlarının) enflasyon düzeltmesine tabi tutulmuş tutarlarının birbirine olan nispeti dahilinde;
2-Yıl içinde tek veya birden fazla inşaat ve onarma işinin bu madde şümulüne girmeyen işlerle birlikte yapılması halinde, her yıla ait müşterek genel giderler, bu işlere ait harcamalar ile diğer işlere ait satış ve hasılat tutarlarının (enflasyon düzeltmesi yapılan dönemlerde bunların düzeltilmiş tutarlarının) birbirine olan nispeti dahilinde;
3-Birden fazla inşaat ve onarma işlerinde veya bu işlerle sair işlerde müştereken kullanılan tesisat, makina ve ulaştırma vasıtalarının amortismanları, bunların her işte kullanıldıkları gün sayısına göre.
Örnek 1: Tülis A.Ş. 2017 yılında üç adet YYİOİ yapmaktadır. Bunun dışında herhangi bir faaliyeti yoktur. Bu işler nedeniyle yapılan harcamalar sırasıyla 200.000,00-TL, 300.000,00-TL ve 500.000,00-TL olup, ayrıca 200.000,00-TL tutarında müşterek gider yapılmıştır.
Örnekte yer alan bilgilere göre müşterek giderlerin dağıtımı aşağıdaki gibi olacaktır.
| İşler | Yapılan Harcama Tutarı | Yapılan Harcamanın Toplam Harcamaya Oranı | Müşterek Giderden Düşen Pay |
| 1. YYİOİ | 200.000,00-TL | % 20 | 40.000,00-TL |
| 2. YYİOİ | 300.000,00-TL | % 30 | 60.000,00-TL |
| 3. YYİOİ | 500.000,00-TL | % 50 | 100.000,00-TL |
| Toplam | 1.000.000,00-TL | % 100 | 200.000,00-TL |
Örnek 2: Tülis A.Ş. 2017 yılında iki adet YYİOİ yapmaktadır. Bu işler nedeniyle yapılan harcamalar sırasıyla 1.000.000,00-TL, 1.500.000,00-TL’dir. Şirket aynı zamanda inşaat malzemeleri satışı faaliyetinde bulunmakta olup, ilgili yılda bu işten 2.500.000,00-TL hasılat elde etmiştir. Bu faaliyetler için 300.000,00-TL tutarında müşterek gider yapılmıştır.
Örnekte yer alan bilgilere göre müşterek giderlerin dağıtımı aşağıdaki gibi olacaktır.
| İşler | Yapılan Harcama/ Elde Edilen Hasılat Tutarı | Harcama/ Hasılat | Oran | Müşterek Giderden Düşen Pay |
| 1. YYİOİ | 1.000.000,00-TL | Harcama | % 20 | 60.000,00-TL |
| 2. YYİOİ | 1.500.000,00-TL | Harcama | % 30 | 90.000,00-TL |
| İnş. Malz. Satışı | 2.500.000,00-TL | Hasılat | % 50 | 150.000,00-TL |
| Toplam | 5.000.000,00-TL | % 100 | 300.000,00-TL |
Örnek 3: Tülis A.Ş. 2017 yılında iki adet YYİOİ ile birlikte inşaat malzemeleri satışı faaliyetinde bulunmaktadır. Bu işlerde kullanılan kamyon için ilgili yıl amortisman tutarı 50.000,00-TL’dir. Kamyon ilk yıllara yaygın inşaat ve onarma işinde 73 gün, ikincisinde 219 gün, inşaat malzemeleri satışı faaliyetinde ise 73 gün kullanılmıştır.
Örnekte yer alan bilgilere göre amortismanın dağıtımı aşağıdaki gibi olacaktır.
| İşler | Kullanılan Gün Sayısı | Kullanılan Gün Sayısının Toplam Gün Sayısına Oranı | Amortisman Payı |
| 1. YYİOİ | 73 | % 20 | 10.000,00-TL |
| 2. YYİOİ | 219 | % 60 | 30.000,00-TL |
| İnş. Malz. Satışı | 73 | % 20 | 10.000,00-TL |
| Toplam | 365 | % 100 | 50.000,00-TL |
3-Müşterek Genel Giderler ile Amortismanların Dağıtımında Özellik Arz Eden Hususlar
Müşterek genel giderler ile amortismanların dağıtım esasları yukarıda anlatıldığı gibi olmakla beraber, uygulamada bazı sorunlarla karşılaşılmaktadır. Bunlardan ilki, kanun hükmünde yer alan “diğer işler” ifadesinden kastın ne olduğudur. Örneğin işletmenin esas faaliyet konusu dışında taşınmaz ve araç satışı gibi işlemlerden hasılatın veya repo, mevduat faizi gibi gelirlerin diğer işler kapsamında değerlendirilip değerlendirilmeyeceği açık değildir. Söz konusu gelirlerin diğer işler kapsamında değerlendirilip değerlendirilmemesi, dağıtım anahtarını ve dolayısıyla yıllara yaygın inşaat ve onarma işlerine ait maliyet ve kazancı doğrudan etkileyecektir. Bize göre, diğer işler ifadesinden YYİOİ dışındaki her türlü iş ve işlemden kaynaklanan hasılatın anlaşılması gerekmektedir[4]. Bu yönde Danıştay kararları da mevcuttur[5].
Gider dağıtımında konuya dair ikinci sorun, harcama ve hasılatın tahakkuk etmesinin mi, yoksa tahakkukun yeterli olmayıp filen harcamaların ödenmesi ve hasılatın tahsil edilmesinin mi icap ettiğidir. Kanaatimize göre, gelir ve giderin tahakkuk etmesi yeterlidir. Zira ticari kazancın tespitinde tahakkuk esası geçerlidir ve kanuni düzenlemede harcamaların ödenmesi ve hasılatın tahsil edilmesi gerektiği yönünde ayrıca bir düzenleme yoktur[6]. Aksi yönde bir görüşte ise, harcamanın, ödenmesiyle birlikte gerçekleştiği ileri sürülmüştür[7].
Konuya dair üçüncü sorun, YYİOİ nedeniyle verilen avanslar ile katma değer vergisi, özel tüketim vergisi gibi dolaylı vergilerin harcamalar içinde ele alınıp alınmayacağıdır. Kanuni düzenlemeden bu soruların net cevabı alınamamaktadır. Bu sorunun olumlu karşılık bulması halinde derhal ortaya yeni bir sorun çıkmaktadır. Bu sorun da, diğer işler nedeniyle alınan avanslar ile tahsil edilen dolaylı vergilerin hasılat içinde olup olmadığıdır. Konuya avanslar açısından bakıldığında, kanaatimizce alınan avansların hasılat olarak değerlendirilmesi olanaklı değildir. Aynı istikamette Danıştay kararı da bulunmaktadır[8]. Buna karşılık verilen avansların harcama olarak mütalaa edilmesi mümkündür[9]. Diğer yandan indirim konusu yapılabilen katma değer vergisinin harcama ve hesaplanan katma değer vergisinin hasılat tutarı içinde dikkate alınmaması gerekir. Bu durum katma değer vergisinin işleyiş mekanizmasından kaynaklanmaktadır. KDV dışında maliyet unsuru olarak dikkate alınan diğer dolaylı vergilerinse harcama şeklinde göz önünde tutulması icap etmektedir.
Başka bir mesele YYİOİ ile birlikte, hasılatı birden fazla yılda ortaya çıkabilen özel inşaat işi gibi işlerin yapılması durumunda ortaya çıkmaktadır. Özellikle büyük çaplı özel inşaat projeleri iki üç yıllık yapım aşamasının ardından satılmakta ve dolayısıyla bu tür işlerin hasılatı satışla birlikte ortaya çıkmaktadır. Bu noktada inşaatın yapım aşamasında bu işle ilgili bir hasılat bulunmamakta birlikte, müşterek giderlerden bu işe pay verilmemesi düşünülemez. Ancak böyle durumlara ilişkin dağıtım anahtarına kanuni düzenlemelerde yer verilmemiş olup, bu önemli bir eksikliktir. Konu hakkında kanuni düzenleme yapılmasının faydalı olacağı şüphesizdir.
Tartışmaya açık başka bir husus da kanunen kabul edilmeyen giderlerin durumudur. Kanunen kabul edilmeyen giderlerin müşterek gider dağıtımda hem dikkate alınması[10] hem de alınmaması gerektiği yönünde görüşler mevcuttur[11]. Kanaatimizce kanunen kabul edilemeyen giderler de dağıtımda dikkate alınmalıdır.
Yıl içinde biten yıllara yaygın inşaat ve onarma işlerine, işin bitim tarihinden sonra müşterek genel giderlerden pay verilmemesi gerektiği açıktır[12].
Öte taraftan amortisman dağıtımında; yıl içinde satın alınan tesisat, makina ve ulaştırma vasıtalarının satın alındığı tarihten önceki dönemlere ve kullanılmayıp boş kaldığı günlere isabet eden amortismanları ile büro malzemelerinin amortismanlarının müşterek genel giderlere eklenmek suretiyle dağıtıma tabi tutulması gerekmektedir[13].
4-Sonuç
Yıl içinde tek veya birden fazla inşaat ve onarma işinin birlikte veya bu kapsamda olmayan işlerle yapılması halinde, müşterek genel giderler ile amortismanların dağıtım esası Gelir Vergisi Kanunu’nun 43’üncü maddesinde düzenlenmiştir. Ancak uygulamada bu dağıtıma ilişkin ciddi tereddütlerle karşılaşılabilmektedir. Çalışmada, zikredilen dağıtıma ilişkin genel çerçeve ile özellik arz eden hususlar ele alınmıştır.
Kaynakça
Akyol M. Emin: “Yıllara Yaygın İnşaat ve Onarma İşlerinde Vergileme Esasları ve Muhasebe”, Vergici ve Muhasebeciyle Diyalog Dergisi, Sayı:210, Ekim 2005.
Çakmakçı Ali: “Yıllara Sari İnşaat İşlerinde Amortisman Uygulamasına İlişkin Değerlendirmeler”, Maliye Postası Dergisi, 1 Ocak 2009.
Dikmen M. Burçin, Kaynak Abdullah: “Birden Fazla Takvim Yılına Sirayet Eden İnşaat ve Onarma İşlerinde Vergi Planlamasına Yol Açan Mevzuat Boşluğu”, Vergi Dünyası Dergisi, Sayı:362, Ekim 2011.
Durak Gündoğan: “Yıllara Sari İnşaat ve Onarma İşlerinde Dönem Sonu İşlemleri ve Muhasebeleştirilmesi”, Maliye Postası Dergisi, 1 Ocak 2008.
Güneş Şibli: “Yıllara Yaygın İnşaat, Taahhüt ve Onarım İşlerinde Hesapların İşleyişi ve Vergilendirme”, Lebib Yalkın Mevzuat Dergisi, Sayı:51, Mart 2008.
Karabacak Saygın: “Yıllara Yaygın İnşaat ve Onarma İşlerinde Dönem Sonu İşlemleri”, Vergi Sorunları Dergisi, Sayı:207, Aralık 2005.
Köse Ömer: “Yıllara Yaygın İnşaat ve Onarım İşlerinde Ortak Giderlerin Dağıtılması”, Yaklaşım Dergisi, Sayı:188, Ağustos 2008.
Şenlik Mehmet: “İnşaat İşletmelerinde Amortisman Giderlerinin Dağıtımı”, Vergici ve Muhasebeciyle Diyalog Dergisi, Sayı:284, Aralık 2011.
Şenlik Mehmet: “Yıllara Yaygın İnşaat ve Onarım İşlerinde Müşterek Genel Giderlerin Dağıtımında Özellik Arzeden Durumlar”, Vergici ve Muhasebeciyle Diyalog Dergisi, Sayı:274, Şubat 2011.
Tokat Yakup: “Yıllara Yayılı İnşaat İşlerinde Vergilendirmeye İlişkin Farklı Durumlar-II”, Yaklaşım Dergisi, Sayı: 172, Nisan 2007.
Ufuk Mehmet Tahir: “Yıllara Yaygın İnşaat ve Onarma İşlerinde Kazancın Saptanması”, Vergici ve Muhasebeciyle Diyalog Dergisi, Sayı:258, Ekim 2009.
Ürel Gürol: “Yıllara Sari İnşaat ve Onarım İşlerinde (YSİOİ) Müşterek Genel Giderlerin ve Amortismanların Dağıtımı”, Lebib Yalkın Mevzut Dergisi, Sayı:86, Şubat 2011.
Ürel Gürol: “Yıllara Sari İnşaat ve Onarım İşlerinde (YSİOİ) Müşterek Genel Giderlerin ve Amortismanların Dağıtımı”, Yaklaşım Dergisi, Sayı:218, Şubat 2011.
[1] Gündoğan Durak, “Yıllara Sari İnşaat ve Onarma İşlerinde Dönem Sonu İşlemleri ve Muhasebeleştirilmesi”, Maliye Postası Dergisi, 1 Ocak 2008, s.73.
[2] Saygın Karabacak, “Yıllara Yaygın İnşaat ve Onarma İşlerinde Dönem Sonu İşlemleri”, Vergi Sorunları Dergisi, Sayı:207, Aralık 2005, s.131.
[3] M. Emin Akyol, “Yıllara Yaygın İnşaat ve Onarma İşlerinde Vergileme Esasları ve Muhasebe”, Vergici ve Muhasebeciyle Diyalog Dergisi, Sayı:210, Ekim 2005, s.14.
[4] Aynı yöndeki görüş için bkz. Şibli Güneş, “Yıllara Yaygın İnşaat, Taahhüt ve Onarım İşlerinde Hesapların İşleyişi ve Vergilendirme”, Lebib Yalkın Mevzuat Dergisi, Sayı:51, Mart 2008, s.171; Mehmet Tahir Ufuk, “Yıllara Yaygın İnşaat ve Onarma İşlerinde Kazancın Saptanması”, Vergici ve Muhasebeciyle Diyalog Dergisi, Sayı:258, Ekim 2009, s.15.
[5] Danıştay 4. Dairesinin 11/10/1996 tarih ve Esas No:1995/4230, Karar No:1996/3621 sayılı kararı ile 23/05/1996 tarih ve Esas No:1995/4356, Karar No:2110 sayılı kararı. Bkz. Mehmet Şenlik, “Yıllara Yaygın İnşaat ve Onarım İşlerinde Müşterek Genel Giderlerin Dağıtımında Özellik Arzeden Durumlar”, Vergici ve Muhasebeciyle Diyalog Dergisi, Sayı:274, Şubat 2011, s.106.
[6] Ticari kazancın tespitinde tahakkuk esası geçerlidir. Tahakkuk esasından sapmalar kanun hükümlerinde ayrıca belirtilmektedir. Örneğin Gelir Vergisi Kanunu’nun 40/1-3 maddesine göre, işle ilgili olmak şartıyla, mukavelenameye veya ilama veya kanun emrine istinaden ödenen zarar, ziyan ve tazminatlar ticari kazancın tespitinde indirim konusu yapılabilir. Söz konusu düzenlemeden görüleceği üzere, tahakkuk esasından ayrılınmış ve bu giderlerin indirim konusu yapılabilmesi için ödenme şartı aranılmıştır. Benzer düzenlemeler, diğer ifadeyle ödeme şartının arandığı hükümler, aynı maddenin 8, 9 ve 11 numaralı bentlerinde de bulunmaktadır.
[7] Yakup Tokat, “Yıllara Yayılı İnşaat İşlerinde Vergilendirmeye İlişkin Farklı Durumlar-II”, Yaklaşım Dergisi, Sayı: 172, Nisan 2007, s.73.
[8] Danıştay 3. Dairesinin 09/05/2001 tarih ve Esas No: 1999/810, Karar No: 2001/1804 sayılı kararı.
[9] Kanun hükmünde harcama kavramı yerine gider kavramına yer verilmiş olsaydı, verilen avansların gider olarak değerlendirilmesi mümkün olmayacaktı. Aynı yöndeki görüş için bkz. Gürol Ürel, “Yıllara Sari İnşaat ve Onarım İşlerinde (YSİOİ) Müşterek Genel Giderlerin ve Amortismanların Dağıtımı”, Yaklaşım Dergisi, Sayı:218, Şubat 2011, s.139.
[10] Ömer Köse, “Yıllara Yaygın İnşaat ve Onarım İşlerinde Ortak Giderlerin Dağıtılması”, Yaklaşım Dergisi, Sayı:188, Ağustos 2008, s.109.
[11] Gürol Ürel, “Yıllara Sari İnşaat ve Onarım İşlerinde (YSİOİ) Müşterek Genel Giderlerin ve Amortismanların Dağıtımı”, Lebib Yalkın Mevzut Dergisi, Sayı:86, Şubat 2011, s.99.
[12] M. Burçin Dikmen, Abdullah Kaynak, “Birden Fazla Takvim Yılına Sirayet Eden İnşaat ve Onarma İşlerinde Vergi Planlamasına Yol Açan Mevzuat Boşluğu”, Vergi Dünyası Dergisi, Sayı:362, Ekim 2011, s.30.
[13] Amortismana tabi iktisadi kıymetlerin hangi işte kaç gün kullanıldığının tespit edilememesi halinde, yıllara yaygın inşat ve onarma işlerine işlere ait harcamalar ile diğer işlere ait satış ve hasılat tutarlarının birbirine olan nispeti dahilinde dağıtılmasının uygun olacağını belirten görüş için bkz. Mehmet Şenlik, “İnşaat İşletmelerinde Amortisman Giderlerinin Dağıtımı”, Vergici ve Muhasebeciyle Diyalog Dergisi, Sayı:284, Aralık 2011, s.88. Ayrıca, yöneticilerin kullandıkları taşıtların amortismanları gibi, herhangi bir faaliyetle açık ilgisi kurulamayan, işletmenin bütün faaliyetlerinde kullanılan ve müşterek fayda sağlayan iktisadi kıymetlere ilişkin amortismanların müşterek genel giderler kapsamında dağıtıma tabi tutulması gerektiği ileri sürülmüştür. Bkz. Ali Çakmakçı, “Yıllara Sari İnşaat İşlerinde Amortisman Uygulamasına İlişkin Değerlendirmeler”, Maliye Postası Dergisi, 1 Ocak 2009, s.73.
